Emocje do potęgi N

Wszystko miało się zacząć wczoraj. Taśma w górę, manetka gazu na maksa i jazda po ligowe punkty w lidze polskiej. Ale nic z tego. Żużlowa ekstraliga z powodu pogody ma falstart. Podobnie jak platforma N i Canal+, które właśnie łączą się w jedno. Tu też jest falstart, ale nie pogodowy, ale marketingowy. Niestety C+ wygrał przetarg na żużlową ekstraligę. Wiadomość dla wielu fanów czarnego sportu beznadziejna, ponieważ program TVP Sport umiał to relacjonować i co ważne-kanał ten był bardziej dostępny dla kibica i tańszy. Funduje go prawie każda kablówka, a platforma N dorzuca go w abonamencie choćby za 59 złotych. 

Ale to już przeszłość. Teraz nowy użytkownik C+, który ma ochotę obejrzeć ligowy żużel będzie musiał wydać 119 złotych. A co ze starymi klientami? Ktoś mi dopasuje ofertę do moich potrzeb w cenie, która mnie interesuje? Nikt nie dzwoni, nikt nie pisze. Nikt też telefonów na infolinii nie odbiera. Szkoda, że tak wyszło, bo przez ostatnie lata speedway wyszedł bardziej do ludzi. Nie był czymś z kosmosu dla wybranych. Był po prostu dostępny, trafiał do nowej rzeszy odbiorców i wychodził powoli z niszy.  Teraz z powodu wytworu o nazwie NC+ wracamy do punktu wyjścia. Zagorzały fan pójdzie oczywiście na stadion, a mecze wyjazdowe obejrzy na żywo w internecie na stronach, które udostępniają przekaz z cudzego telewizora. Ale już nie każdemu będzie się chciało tak kombinować. Mało kto przypadkowo włączy żużel w swoim TV. Czarny sport marketingowo czeka powrót do szarej przeszłości. Ludzie znowu zaczną się mnie złośliwie pytać co to jest ten speedway… I nie przekona ich, że to sport, w którym osiągnięcia mamy od lat o niebo większe od naszych piłkarzy.

Szkoda, że tak z tym żużlem wyszło i łapę na niego położył twór NC+, ale abonamentu dwa razy wyższego dla obejrzenia kilkunastu godzin żużla w sezonie płacić nie będę. To mi się nie kalkuluje. Nie ma też co rozpaczać. Odkładam pieniądze na drogie bilety Sparty i czekam na pozytywne emocje na Stadionie Olimpijskim. Jakieś pozytywne wyjście trzeba znaleźć skoro Nka swoją fuzją z C+ podniosła mi ciśnienie i wzbudziła we mnie negatywne emocje do potęgi N.

Czytaj więcej

Chcę jasnej strony czarnego sportu

Jakoś tak zupełnie przypadkowo wpadły mi dziś linki do dwóch filmików żużlowych. Pierwszy to Diabły z 1963 roku:

A drugi to zapowiedź filmu Adama Kulewitza Czarnoślad:

Patrzę na te produkcje i mam wrażenie, że oglądam dwa horrory klasy B a nie zawody sportowe. Upadki, dramaty i muzyka jak w Teksańskiej masakrze piłą mechaniczną. To nie polepsza wizerunku żużla. W tym sporcie zdarza się wiele tragedii, ale bez przesady. Nie jesteśmy świadkami corridy w każdą niedzielę podczas sezonu żużlowego w naszym kraju.

Czy ktoś wreszcie pokaże na ekranie jasną stronę czarnego sportu...?

Czytaj więcej

Quo vadis speedway’u kochany?

Przeczytałem dziś tekst Janusza Panka: Piszesz o żużlu?Najpierw zapłać i zastanawiam się po tej lekturze dokąd zmierza polski żużel. Temat odstraszania mediów od tego sportu nie jest oczywiście nowy. Radio Wrocław, które kiedyś słynęło z relacji meczów żużlowych na żywo bieg po biegu, dawno dało sobie z tym spokój. I to nie dlatego, że redaktor Piotr Pietraszek zdarł sobie zupełnie gardło podczas komentowania tych spotkań. Powodem było to, że Radio Wrocław nie chciało pozwolić na to, aby ktoś zdarł z niego kilka tysięcy złotych za możliwość przeprowadzenia relacji na żywo. I słusznie, ponieważ to była dla regionalnego radia kosmiczna kasa. Bo za co radio ma płacić w tej sytuacji? Za to, że promuje sport żużlowy i jest darmową reklamą dla klubu? To nie była "cegiełka" albo symboliczna kwota, więc się pytam dokąd to wszystko zmierza?!

Wszyscy są pazerni na kasę. Podobnie było w Toruniu w 2011 roku podczas półfinałów. Wtedy leszczyńskie Radio Elka chciało przeprowadzić relację ze spotkania „Byków” z „Aniołami”, ale kwota za transmisję była 10 razy większa od tej wcześniejszej w rundzie zasadniczej.
Nie chcą przepłacać radia, to co tu dopiero mówić o portalach internetowych i małych redakcjach, gdzie pracują za darmo sami zapaleńcy.

Minęło kilka lat. Promocji żużla we Wrocławiu prawie nie ma. Nawet nie ma chętnego do objęcia stanowiska speca od marketingu w Sparcie. I ciężko się dziwić, bo marketingowe wyjście na prostą w tym klubie to typowa mission impossible. Trudniejsza i bardziej niewdzięczna fucha w tym kraju to już chyba tylko stołek Ministra Zdrowia…

Podsumować to można krótko, bo rozpisywać się nie ma sensu. 

Parodią jest już fakt, że wielu doświadczonych dziennikarzy musi się zadowolić akredytacją na mecz, bo za promowanie żużla nie mają wypłaty. Wprowadzenie opłaty za akredytację, to już jawna kpina z tego zawodu.

Czytaj więcej

Podpis TAInej broni Sparty

Jakoś tak po cichu i po tajniacku do tego doszło, ale dobrze, że w ogóle tak się stało. A może tak ma być skoro to TAIna broń Sparty w walce o utrzymanie...?:-)

Czytaj więcej

Zepsuta maszynka do produkcji nadziei

Kolarstwo jest sportem dość skomplikowanym, więc nie jest łatwo w krótkim czasie wytłumaczyć niuansów tej dyscypliny. Podobnie człowiek. Bo czy jest ktoś na świecie, kto zna wszystkie tajemnice organizmu ludzkiego? Jasne, że nie. Ale jest wielu specjalistów, lekarzy, trenerów, psychologów, którzy starają się poznać zjawiska rządzące człowiekiem. I jeśli do tego dorzucić człowieka o poplątanym życiu, w dodatku genialnego kolarza z USA, gdzie kolarstwo jest tak popularne, jak u nas baseball, to scenariusz na dobre kino mamy gotowy. Bo to taki nietypowy i chwytliwy medialny produkt. Ale film z Armstrongiem w roli głównej podchodzi niestety pod gatunek opery mydlanej i – jak pokazały ostatnie dni – nie kończy się wcale happy endem…

-->

Ja bym go zatytułował: Amerykanin w Paryżu. To taka fascynująca, powtarzająca się ciągle na nowo historia cudownie wyleczonego z choroby nowotworowej, seryjnego zwycięzcy Tour de France. Ten sam rytuał powtarzał się przez lata do znudzenia na końcu każdego Touru. Na Polach Elizejskich grają hymn amerykański. Lance Armstrong w żółtej koszulce zamyka oczy i kładzie rękę na sercu. Sylwetka Łuku Triumfalnego w tle dodatkowo wzmacnia symbolikę ceremonii. Wzruszające… Takie prawdziwe…

Ich troje: Basso, Armstrong, Ullrich. Wszyscy mają coś na sumieniu... (Fot. Internet)

Kiedy wstaje rano, mogę spojrzeć w lustro i powiedzieć: tak, jestem czysty. To wy musicie mi udowodnić, że tak nie jest.

Lance Armstrong, „Liberation”, 2001

Pierwsze zwycięstwo w 1999 roku to był cud, następne triumfy to już rutyna opętanego zawodowca, który tą samą nieposkromioną energią, którą zwyciężył raka, bezapelacyjnie pokonał swoich konkurentów – rozpływały się nad Amerykaninem media.

Fantastyczna zawziętość, dyscyplina i profesjonalizm, intensywność i precyzja z jakimi Armstrong przygotowuje się do każdego wyścigu, stanowią o jego dominacji w kolarskim peletonie – komentowały gazety na całym świecie. 

I tak przy wsparciu mediów Armstrong wyrósł na sportową ikonę, będącą czymś więcej niż sumą jego zwycięstw i rekordów. Gazety prześcigały się w wymyślaniu pochwał dla dominatora z USA. Maszyna do produkcji nadziei – pisał prestiżowy Sports illustrated nadając mu kilka lat temu tytuł Sportowca Roku. A wszystko za sprawą pacjentów oddziałów onkologicznych, którzy widzą w nim człowieka, który kiedyś – jak oni – poddać się musiał chemioterapii, a później na szczytach Alp i Pirenejów wygrywał najbardziej wyczerpujące, wysokogórskie etapy Tour de France. 

Stop! Wystarczy! To już nie jest aktualne! Ta maszyna do wygrywania i produkcji nadziei jest po prostu zepsuta. Bo Armstrong postanowił wystąpić w telewizji i przyznać się, że przez te wszystkie lata okłamywał miliony osób. Przeprosił też ludzi, którzy mówili prawdę o jego grzechach i tylko dlatego zostali przez niego pozwani, obrzuceni błotem. Armstrong przez lata wylewał wiadra słownych pomyj na każdego kto stanął mu na drodze, bo jak stwierdził przed kamerami – ma zły charakter. Wzruszyłem się. Prawie mu współczuję.

Armstrong okazał się oszustem. Podobnie jak inni. Bo wystarczy spojrzeć na podium TdF choćby w 2005 roku. Amerykanin nie jest jedynym kolarzem, który niszczy wizerunek swój i całej dyscypliny. Na tym obrazku nikt nie jest czysty. Na dopingu była przyłapana cała trójka. Ivan Basso i Jan Ullrich zostali zdyskwalifikowani w 2006 roku za udział w aferze dopingowej znanej jako Operacja Puerto.

Nie da się ukryć, że doping w sporcie wyczynowym jest prawdziwą tragedią. Szkodzi ideom rywalizacji i samym zawodnikom. I nie ma co mówić, że koksują się tylko kolarze. Ciężary, pływanie, boks, a nawet skoki narciarskie… Tak można wymieniać bez końca. Rozpowszechnienie dopingu jest znacznie większe, niż wynikałoby to z efektów kontroli antydopingowych i niestety wydaje się być takie w przyszłości.

Kolarstwo to ta dyscyplina sportu, która już chyba nie potrafi działać bez dopingu. Bo jak inaczej skomentować słowa Armstronga, że: Nie da się wygrać w Tour de France bez brania nielegalnych środków? Nie ma sensu podawać nazwisk tych, którzy wpadli. Łatwiej wymienić tych, którzy są czyści. Tylko po co skoro przyjeżdżają na metę w trzeciej albo czwartej dziesiątce i dla wielu osób są anonimowi?

Aby poradzić sobie z tym, ekipy muszą jasno stawiać sprawę etyki. Ktoś przekroczył granicę? Nie ma prawa drugiej szansy!

Lance Armstrong, „L’Equipe”, 2001

Tyle razy Was oszukałem... 9Fot. Internet)

Walka z dopingiem, mimo szumnych oświadczeń, nie przynosi oczekiwanych sukcesów. Jej prawdziwa skuteczność oznaczałaby pogorszenie wyników sportowych, co byłoby prawdziwym dramatem dla sportowego show biznesu, za którym stoją ogromne pieniądze i wpływy. Nie tylko zawodnicy są zainteresowani dopingiem, ale także działacze sportowi, trenerzy i sponsorzy. Presja jest duża. I widać skutki gołym okiem. Wystarczy spojrzeć na średnią prędkość z jaką pokonywany jest Tour de France. Ona wciąż wzrasta. Jak to wytłumaczyć skoro unowocześnienia rowerów i ulepszenie treningów są już jedynie kosmetyczne?

Jak wynika z oświadczeń wielu sportowców, składanych głównie po zakończeniu kariery, problem dopingu sięga niezwykle głęboko i jest starannie ukrywany. I nie jest to teoria spiskowa skoro mimo rozpowszechnienia nielegalnego wspomagania odsetek pozytywnych  wyników kontroli antydopingowej jest wciąż taki sam - około 2-3%.

O czym to świadczy? Sport wyczynowy, w tym niestety kolarstwo, jest chory. Szkoda, że wielu to stwierdzenie traktuje dosłownie i za wszelką cenę stara się go leczyć za pomocą leków i strzykawek.

Greg LeMond w 2001 roku powiedział w wywiadzie dla Sunday Times: Jeśli historia Lance’a Armstronga jest prawdziwa, byłby to największy come back w historii sportu. Jeśli ona nie jest prawdziwa, to jest to największe oszustwo.

Łudziłem się dwanaście lat, że to wielki powrót do życia i sportu wielkiego kolarza. A teraz nie mam nic do dodania poza tym co w cytacie wyżej napisane…

Czytaj więcej

Tak było w Orbicie...

Dla tych co nie byli na meczu Śląsk-Anwil, a wciąż pytają jak było.
Super filmik promujący koszykówkę we Wrocławiu!

http://m.youtube.com/#/watch?v=kdAcNNkjbK4&desktop_uri=%2Fwatch%3Fv%3DkdAcNNkjbK4&gl=PL

Czytaj więcej

O krok od sensacji...

Sport.pl o meczu, którym żył w tym tygodniu cały koszykarski Wrocław napisał:

Śląsk przegrał u siebie z Anwilem Włocławek 74:83 i pożegnał się z koszykarskim Pucharem Polski. Mimo to wrocławianom należą się wielkie słowa uznania, bo faworyzowanemu rywalowi ulegli dopiero w samej końcówce, a kompletowi widzów w hali Orbita zapewnili emocje jak za dawnych lat.

Cała Polska w cieniu Śląska... (Fot.T.Armuła)

Kiedy Śląsk prowadził przed ostatnią kwartą z Anwilem 60:56, wydawało się, że we Wrocławiu może dojść do czegoś na kształt koszykarskiego cudu. Za taki można by bowiem uznać zwycięstwo I-ligowca nad mocną drużyną z ekstraklasy. Ostatecznie jednak do sensacji nie doszło, bo włocławianie w końcówce spotkania okazali się o wiele skuteczniejsi od niżej notowanego rywala i zwyciężyli dziewięcioma punktami. Tuż przed ostatnią syreną ich zwycięstwo przypieczętował najlepszy strzelec drużyny Krzysztof Szubarga, który efektownie przełożył piłkę między nogami, a potem trafił nią do kosza. W Śląsku świetną partię rozegrał za to Paweł Kikowski - zdobywca 28 punktów. Rzucający obrońca tylko w pierwszej połowie rzucił 20 punktów. Na ten dorobek złożyło się aż pięć trójek.

---

Kibice Śląska dali z siebie wszystko. (Fot.T.Armuła)

Kolejki do wejścia jak za PRL. W hali komplet publiczności i doping jak na finałowym meczu play off o tytuł mistrzowski. Gdybym sam tego nie zobaczył, to bym nie uwierzył, że w środku tygodnia 3.000 kibiców wypełni halę Orbita, aby zobaczyć zmagania pierwszoligowego Śląska Wrocław z ekstraklasowym Anwilem Włocławek.

Ten tłum utwierdza mnie w przekonaniu, że Wrocław wciąż chce koszykówki na najwyższym poziomie. I wszystko jest na dobrej drodze, aby tak się stało. Awans do elity jest na wyciągnięcie ręki.
Wracamy do gry, a to oznacza tylko jedno: CAŁA POLSKA W CIENIU ŚLĄSKA!

Czytaj więcej

Płać i płacz

Na forum spartanie.org pojawiła się informacja, że do tej pory sprzedano 60 karnetów na mecze Sparty na sezon 2013. Ciężko powiedzieć, czy jest to wiadomość prawdziwa, ale na pewno jest ona prawdopodobna.

Podwyższenie cen zwykłych biletów i nie do końca atrakcyjna cena karnetów to strzał w kolano. Ci którzy byli rok temu pierwszy raz na żużlu nie wrócą na Olimpijski. Za drogo, jak na walkę o utrzymanie. Skąd ta pewność? Bo nie trzeba być socjologiem, psychologiem i specjalistą od marketingu sportowego, aby na to wpaść. Wystarczy opinia tych, których zabrało się kiedyś na żużel:

Sam sobie idź- to odpowiedź smsowa 3 znajomych na moje pytanie czy pójdą na żużel za 30 złotych. A już prawie się wkręcili w speedway w minionym sezonie…

Sparta nie ma nawet zawodnika z cyklu GP. Woffindena oczywiście nie liczę, bo dostał dziką kartę tylko ze względu na swój paszport. Czemu zatem jest drożej skoro skład jest słabszy? Kibice oficjalnie nie wiedza. Żyją domysłami. Od tego powinien być rzecznik prasowy klubu, aby tłumaczyć posunięcia działaczy. Nam się nic nie mówi. Nam się podaje radosne informacje: PODAJEMY CENY BILETÓW NA SEZON 2013! I koniec. Płać, płacz i nie pytaj o nic. Ja czekam na sensowne argumenty dlaczego przez kolejny rok nie udało się znaleźć żadnego strategicznego sponsora i przez czyjąś nieudolność musimy płacić więcej.

Nowych fanów nie pozyskamy. Tyle w tym temacie...

Czytaj więcej